Μύθος

Δεν ξέρω αν με ακούς απόψε και που γέρνει η ψυχή σου.
Μα κάθομαι ακόμα κάτω απο την αστροφεγγιά.
Και λησμονώ μέρες περασμένες.
Δάκρυα μοιρασμένα στα μάγουλα επάνω.
Και ενα ποίημα ερωτικό σιγοψελλίζω.
Άραγε με ακούς αυτή την νύχτα;
Απόψε που πεθαίνει η καρδιά μου;
Και σβύνει σαν άστρο που η ώρα του ήρθε για να φύγει.
Άραγε με ακούς απόψε που μεγαλώνουν οι ώρες;
Και γλυκόπικρα ταίζω στην μοναξιά κομμάτια του εαυτού μου;
Μα ξεχνάω...
Εσυ είσαι εκεί.
Πως να με ακούσεις;
Της ευτυχίας οι τοίχοι είναι καλά σφραγισμένοι.
Μα δεν πειράζει.
Αντίο αγάπη λατρεμένη.
Ο έρωτας μας στους μύθους ας χαθεί.
Αντίο.